بیماری پارکینسون دغدغه ای در بین قشر کهنسال
به گزارش آروما، اصفهان عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان با تأکید بر این که بیماری پارکینسون تنها دغدغه یک بیمار نیست و یک جامعه درگیر آن هستند، اظهار داشت: پارکینسون درمان قطعی ندارد و یکی از مسائل این بیماری، درارتباط بودن با افزایش سن است که هرچه جامعه به سمت کهنسالی جلو برود بیماری پارکینسون را بیشتر مشاهده می نماییم.
ابوالقاسم اسماعیلی، عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان در نشست خبری انجمن خیریه پارکینسون با اشاره به اینکه بیماری هایی که سیستم عصبی را درگیر می کنند از اهمیت بسیاری برخودار هستند که اگر اختلالی در فرماندهی سیستم عصبی داشته باشیم، بقیه اعضای بدن هم تحت تأثیر قرار می گیرند، اظهارکرد: بیماری پارکینسون نه تنها منجر به صدمه خود فرد بلکه جامعه را در برمی گیرد. یکی از مسائل این بیماری، درارتباط بودن با افزایش سن است که هرچه جامعه به سمت کهنسالی پیش برود بیماری پارکینسون را بیشتر مشاهده می نماییم.
وی افزود: تمام مشکلات را باید در سلول های دستگاه عصب پیگیر باشیم. هنگامی که سن افزوده می شود، پیری سلولی ایجاد می شود و سلول ها قادر به عملکرد طبیعی خود نیستند. عدم تعادلی که درعملکرد سلول ها، مولکول ها و دستگاههای عصبی اتفاق می افتد سبب کم کم بروز علایم میشود.
عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان ضمن اشاره به این که روش های مختلفی برای درمان و پیشگیری بیماری پارکینسون عرضه شده است، اضافه کرد: اما مهم ترین گامی که میتواند موثر باشد شناخته شدن دلیل ایجاد این بیماری است. پارکینسون درمان قطعی ندارد و آن چه برای این بیماری اتفاق می افتد داروهایی است که می تواند بالانس آنرا کم کند.
*شناخت بیماری پارکینسون، مهم ترین گام درمان بیماری
محسن لعلی، دکترای روانشناسی بالینی در نشست خبری انجمن خیریه پارکینسون اضافه کرد: درمان های اولیه بیماری های عصبی، روان شناختی مانند پارکینسون، ام اس، صرع یا آلزایمر، درمان های دارویی است و نمی توان ادعا داشت که درمان اولیه این بیماری ها، درمان های روانشناختی خواهد بود.
وی ضمن اشاره به این که درمان های روانشناختی جایگاه حمایتی از این نوع بیماران دارد، اضافه کرد: با عنایت به این که اختلالات همگون همچون افسردگی، اضطراب و چالش های عاطفی برای بیماران پدید می آید، مشاوره و روان درمانی می تواند نقش مهمی در پشتیبانی از بیماران داشته باشد.
این دکترای روانشناسی با تکیه بر این که تشکیل انجمن خیریه پارکینسون و فعالیت مشارکتی آن گامی مثبت تلقی می شود، خاطرنشان کرد: در این انجمن، طی روند تکمیل درمان بیماری پارکینسون، از درمان کلی نگر استفاده می شود.
وی با اشاره به اینکه قشر هدف روانشناس و مشاور در حیطه حمایتی بیمار و خانواده بیماران هستند، افزود: روان درمانی و مشاوره در درمان پارکینسون و سایر اختلالات مشابه آن منجر به بالا بردن کیفیت زندگی آنها می شود.
لعلی با اشاره به اینکه گاهی خانواده می تواند همراه و یاری دهنده اصلی بیماران باشد، اظهار داشت: آموزش مهارت های زندگی و اجتماعی به بیمار و خانواده او همچون اولویت هایی است که در بحث روان درمانی مد نظر قرار می گیرد.
وی اضافه کرد: برخی از نگاههای درمانی همچون درمان شناختی رفتاری، ذهن آگاهی و درمان مبتلا بر پذیرش، از نگاههای درمانی هستند که در درمان پارکینسون و سایر اختلالات مشابه عصبی شناختی کاربرد فراوانی دارند.
این دکترای روانشناسی بالینی با بیان این که بر نقش حمایتی و آموزشی مشاوره برای بیماران مبتلا به پارکینسون، اظهار داشت: مهارت هایی توسط روانشناس و مشاور به بیماران آموزش داده و با عنایت به این مهارت ها، از تسریع روند پیشرفت بیماری تا حدودی پیشگیری می شود.
وی ضمن اشاره به این که اعتقاد بر اینست که روان درمانی ها باید در خدمت دارودرمانی بیماری پارکینسون باشد، تصریح کرد: بر مبنای پژوهش های انجام شده در سراسر دنیا، تاثیر روان درمانی برای این بیماران بدون انکار و مشاور نمی تواند بر اختلالات حرکتی بیماری تاثیر مستقیم بگذارد، اما تاثیر روان درمانی بر کیفیت زندگی بیماران بسیار مشهود ارزیابی شده است.
منبع: آروما
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب